Troche z zycia...

Witajcie. Notka pewnie bedzie krotka , poniewaz generalnie ciezko mi sie pisze w telefonie. Zepsul mi sie laptop ale staram sie pisac notki :).
Mozecie byc ze mnie dumni. Zaczynam sie zachowywac jak czlowiek. Rozmawiam - jak na mnie to duzy postep. Nastepnie zmagam sie z lekami np ogladajac jal karmic pajaki czy tez od czasu do czasu wejde do windy.  Tak to bywa w uczelni ,ze spoznic sie noe mamy prawa i w razie koniecznosci korzystam z owej windy. Najstraszniejszy jest fakt ,ze w polowie drogi potrafi sie zatrzymac na chwile.
 Na zajeciach z fizyki poznalam swietnego znajomego, ktory rozwala moj mozg. Wesolo jest przez cale labolatorium ale to dobrze. Uwielbiam szalonych ludzi. Zajec jest duzo chodz mnie to nie obchodzi zbytnio czy mam malo czy duzo zajec. Zawsze dzien konczy sie tak samo-po walce z uczelni wracam do domu i robie jakis obiad. Do zupa wrzucam wszystko co mam pod reka a do dania warzyw. Chodz tesknie za obiadkami mamy to sama tez daje rade.
Przede wszystkim jestem muzykiem. Posiadam wrazliwosc , ktora jest dla mnie z jednej strony wybawieniem a z drugiej strony potrawie byc bardzo nerwowa. Czy to dobrze czy zle ale panuje nad nerwica.  Nawet przy szalonej pogodzie nie przeklne. Nawet jesli przyjaciolka placze to usiade z nia i pociesze na tyle ile potrafie. Gdy w zyciu dzieje sie zle trzeba usiasc i sie zastanowic dlaczego sie tak dzieje. Mimo wielu przeciwienstw losu wszystko ma swoj cel. Jak to stwierdzil profesor z matmy- ludzie dziela sie na 2 byty. Osoby, ktore chca cos zrozumiec lub rozumieja oraz ci , ktorzy wkuwaja na pamiec i postepuja mechanicznie. To tyle na dzis i zapraszam do nastepnej notki.